donderdag 30 augustus 2007

Napraten

Gisteravond was de reguliere zwemtraining bij TVA. Een groot aantal deelnemers aan de Long Distance waren gisteravond gewoon aanwezig tijdens de zwemtraining. Zij mochten een aangepast programma afwerken. Het was voor velen het moment om ervaringen en belevenissen met elkaar uit te wisselen. Heel herkenbaar en heel leuk om al die verhalen aan te horen. Hele wisselende ervaringen en soms ook tegenstellingen, want waar de een bij het ene onderdeel absoluut geen problemen had, had de ander ze wel weer.
Sommigen van ons, zoals ik zelf, spraken over hun belevenissen tijdens hun wedstrijden.
Het zwemmen ging gewoon heel goed, maar ja dat is in het binnenbad. Één geruststellende gedachte kreeg ik van Arie Robbemond mee, de problemen met het zwemmen in het buitenwater worden bij veelvuldig trainen minder.

Een aantal triatleten hoorde ik ook al weer spreken over de volgende uitdaging, namelijk de marathon van Amsterdam. Het schijnt dat ik een tijdje geleden heb gezegd dat ik de marathon van Amsterdam zou gaan doen. Mijn voornemen voor dit jaar was, dit jaar als een tussenjaar te beschouwen waarbij ik kennis wilde maken en vooral ervaren hoe het is om drie disciplines te beoefenen en dus heb ik geen echte plannen gemaakt om een marathon te gaan lopen. Ik heb ook helemaal niet de motivatie voor een marathon. Het wordt dus echt geen marathon van Amsterdam voor mij dit jaar.

Ik heb nog wel plannen voor de resterende weken van dit jaar. Op het programma staat in ieder geval wel, de 30 van Almere. Ik laat nog even in het midden of ik de 30 kilometerafstand doe. De looptrainingen van de resterende weken voor de 30 van Almere zijn medebepalend of ik de lange afstand ga doen.

Ik had donderdagavond een afspraak en daardoor moest ik de looptraining bij TVA aan mij voorbij laten gaan, dus had ik besloten om in de ochtend een fietstraining af te werken.
Ik wilde hooguit twee uurtjes trainen en dus besloot ik maar om een rondje te maken over Lelystad. Het lukte mij heel goed vanaf het moment dat ik op de fiets stapte om tempo hoog te houden. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat ik de wind mee had op de dijk maar toch kon ik het tempo heel hoog houden. Op de weg terug stond de wind iets minder gunstig maar ook nu kon ik de pedalen goed rond blijven draaien. Het geeft me zelfvertrouwen als je merkt dat het fietsen met steeds meer gemak en kracht gepaard gaat.

Eindelijk merk ik dat de gezondheidsklachten van de afgelopen maanden beginnen te verdwijnen en dat de kracht terug begint te komen. Dit geeft een ongelofelijk goed gevoel en dat kan ik goed gebruiken in de aanloop naar.

Voor zaterdagochtend staat in ieder geval een duurloop van 1 1/2 uur op het programma.

zondag 26 augustus 2007

Triathlon belevenissen

Afgelopen weekend stond bol van de triathlon. De teleurstelling van het niet kunnen deelnemen aan de Triple Play tijdens de UPC Holland Triathlon had ik redelijk onder controle maar als je dan bij het grootse evenement aanwezig bent als toeschouwer, komen de frustraties weer snel naar de oppervlakte. Toch blijft het een genot, als je verslaafd bent geraakt aan deze sport, om er naar te kijken. Vorig jaar keek ik nog naar een enkeling die ik via loopvereniging Just Run had leren kennen, dit jaar is de groep met enkelingen verder uitgegroeid.
Het zijn er inmiddels teveel om op te noemen maar één wil ik er in het bijzonder uitpikken.
Jerien Klaver heeft tijdens haar debuut op de hele triathlon een waanzinnige tijd van 11 uur 42 minuten gerealiseerd. Uiteraard hebben alle deelnemers mijn respect na het volbrengen van hun triathlon en al helemaal gezien de omstandigheden.

Ik was morgens bij de start op het surfstrand aanwezig en ben gebleven tot 8.45. Snel naar het zwembad in Stad gegaan om mijn kinderen van de zwemtraining op te halen.
Later op de dag, het zal rond 14.30 uur zijn geweest, ben ik weer naar Haven gegaan. Lekker op de racefiets naar Haven gefietst en langs het parcours gestaan. Ik heb velen binnen zien komen en de wissel van het fietsen naar het lopen meegemaakt van hen. Vervolgens ben ik gaan rekenen wanneer zij dan ongeveer zouden gaan finishen. Toen ik ben naar huis gegaan om iets te eten en rond 18.30 uur weer teruggegaan naar Haven. Ik heb een tijdje langs het parcours gestaan om de bekenden aan te moedigen. Uiteindelijk heb ik het overgrote deel binnen zien komen en stil mee genoten van hun triomf, het bedwingen van de Long Distance. Rond de klok van 21.00 ben ik stilletjes en onder de indruk van al die topprestaties naar huis gegaan. De Olympische afstand (kwart triathlon) stond voor zondag op het programma.

Als je dan de volgende dag vertrekt naar Aalsmeer om deel te nemen aan een wedstrijd, kan ik niet de gedachte onder drukken dat een dergelijke wedstrijd eigenlijk niets voorstelt als je dat afzet tegen de hele triathlon. In tegenstelling tot Huizen (mijn eerste keer) was ik rustig en kon dus alles makkelijk bij elkaar zoeken. Op weg naar het Parc Ferme kwam ik Jos van der Velden tegen en heb nog even met hem gesproken over zijn deelname aan de hele triathlon.
Schoenen en belt bij startnummer neergezet en op het gemakje naar het zwemparcours gefietst. Op de plek aagekomen waar het zwemmen plaats zou vinden, heb ik mijn wetsuit aangetrokken. In Huizen had ik wel in enige mate last van een soort hyperventilatieaanval, dat m.i. was veroorzaakt door de combinatie van extreme spanning, het relatief koude water en de drukte bij de start als iedereen het water in gaat. Om dit te voorkomen ben ik voor de start het water ingegaan. Helaas was dit niet genoeg want ook nu kampte ik toch weer in enige mate met die reactie zoals ik die ook in Huizen had. De eerste 375 meter zwemmen ging dus ook rampzalig slecht en pas halverwege de tweede 375 meter hervond ik mezelf. Toen ik mezelf eenmaal had hervonden, ging het zwemmen pas echt lekker. Vandaar dat ik met de teleurstellende tijd van 30 minuten 17 seconden uit het water kwam en vervolgens ook nog eens 4 minuten 17 seconden nodig had om mijn wetsuit uit te doen, fietsschoenen en shirt aan te trekken om op de fiets te kunnen stappen.
Het fietsen ging supergoed dit keer, de veertig kilometer heb ik in 1 uur 5 minuten afgelegd. De overgang van het fietsen naar het lopen heb ik goed kunnen verteren. Echter lukte het mij niet om de snelle tijd gelopen in Huizen te evenaren. De weersomstandigheden en een foute keuze met betrekking tot het aantal flesjes aan de belt waardoor ik mijn belt heb afgedaan vanwege het gewicht, vormen m.i. de reden waarom ik minder goed heb gelopen. Ik kon niet drinken tijdens het lopen terwijl ik dat echt nodig had. Bekertjes aanpakken en lopend op drinken gaat mij absoluut niet goed af.

Al met al ben ik toch tevreden omdat ik een tijd onder 2.30 uur heb gerealiseerd en ook in deze wedstrijd weer heb ingezien dat er punten zijn om te verbeteren. Het zwemmen, moet echt beter en bij de wissels valt nog tijd te winnen. Het fietsen in Aalsmeer heeft mij in ieder geval de bevestiging gegeven dat het wel goed komt met het fietsen. Ook bij de voorbereiding voorafgaand aan een wedstrijd is het verstandig om beter naar de omstandigheden te kijken en daar dan ook rekening mee te houden. Het zijn de eerste stapjes in de aanloop naar mijn debuut op de hele triathlon.

Maandag staat er weer een intervaltraining op het programma. Ik ga lekker trainen en ook een beetje bijkomen van de wedstrijd in Aalsmeer.

dinsdag 21 augustus 2007

Positief

Voor vandaag staat een rustdag op het programma. Zaterdag heb ik een rondje weerwater gedaan, dit houdt in dat ik een duurloop doe. De duur van deze loop varieert in tijd omdat afhankelijk van de vorm van de dag, ik de ene keer sneller loop dan de andere keer. De vorm van afgelopen zaterdag was goed want ik liep het rondje binnen 1.30 uur. Meestal loop ik het rondje in een tijd van rond 1.35 uur.

Zondag was het de beurt aan een fietstraining en ondanks de duurlooptraining van de dag ervoor wilde ik toch kilometers maken. Hoewel ik de kilometers niet exact heb opgenomen, schat ik in dat ik tussen de 80 en 85 kilometer heb getraind. Ook deze training ging lekker want ik merk dat ik sterker begin te worden waardoor ik met minder moeite fiets. Conditioneel is het probleem absoluut niet maar vaak is het gewoon gebrek aan kracht. Die kracht krijg je alleen maar door kilometers te maken.

Op maandagavond staat de intervaltraining bij de triathlonvereniging op het programma. Zo ook gisteravond en ook al had ik geen zin om te trainen, ben ik wel gegaan. Standaard doen we een voorprogramma en een hoofdprogramma. Tot het voorprogramma behoren vaak scholingsoefeningen en korte loopvormen om lekker warm te draaien. Het hoofdprogramma bestond uit 1 x 1000 meter duurtempo met een rust van 1 minuut, 1 x 200 meter voluit met een rust van 0.30 minuut, 1 x 800 duurtempo met 1 minuut rust, 1 x 400 voluit met een rust van 03.0 minuut, 2 x 600 meter duurtempo met 1 minuut rust. De sprintjes voluit kan ik niet harder dan 85 % van mijn kunnen want de spieren rond de heup protesteerden direct.
En afsluitend 5 keer omhoog naar de weg toe voluit waarbij de rust wandelend naar beneden was. Ik heb de 5 keer niet vol kunnen maken want ook hier speelde de spieren rond mijn heup weer op. Jan Cees Visser, die de training verzorgde, gaf ook aan om niet verder te gaan omdat de spieren voldoende geprikkeld waren om voor een goede doorbloeding te zorgen. Verder gaan zou alleen een negatief effect sorteren.
Al met al was ik toch tevreden met de training want ik had vooral in het begin toch wel zware benen. Eigenlijk heb ik deze week gewoon heel lekker getraind zonder dat ook maar een moment te realiseren. Waar een rustdag niet allemaal goed voor is.

Op de weg terug naar de parkeerplaats sprak ik met Jan Cees over het feit dat ik tijdens de trainingen voor een marathon vaak ziek wordt. Hij stelde dat ik dan teveel heb gedaan en dat mijn lichaam daardoor niet meer hersteld van de verrichtte arbeid. Het grappige is dat ik hierover met Helen Kuipers (voormalig vriendinnetje van triatleet Chris Brands) ook al eens een gesprek heb gehad en dat zij toen ook al stelde dat wij teveel trainingsarbeid verrichtte voor een marathon. Het trainingsschema dat ik gebruikte ter voorbereiding voor een marathon is dus te intensief geweest en voorzien van te veel trainingsarbeid.

Toen ik vorig jaar overwoog om te stoppen bij mijn loopvereniging kwam dat o.a. doordat ik de trainingen niet meer als leuk vond. Toen mijn loopmaatje Rene Kok een aantal maanden geleden vertelde dat Ton van de Kamp (Just Run) mij graag als trainer wilde hebben, had ik eerst zoiets van dat geeft mij de gelegenheid om zelf wending te geven aan de trainingen. Ik loop sindsdien rond met ideeën om mezelf meer te verdiepen in trainingen. Om er dus zelf meer van te leren en het te gebruiken maar ook om anderen van advies te kunnen dienen.
Als ik dat ga doen gaat dat altijd weer ten koste van iets anders en dus blijven het voorlopig maar ideeën.

donderdag 16 augustus 2007

De wonderen zijn de wereld nog steeds niet uit

De titel van dit stukje verraad eigenlijk al een beetje wat er is gebeurd. Na vijf weken met een pijnlijke heup te hebben rondgelopen is de pijn en de bewegingsbeperktheid ineens vrij snel afgenomen. Sinds woensdag gaat het ineens heel goed en heb ik nagenoeg nergens meer last van. Da's balen want ik heb maandag net aan het team " de Blauwalgjes " laten weten dat ik af zag van deelname aan de Triple Play vanwege die heupblessure. De intervaltraining heeft toch een betere doorbloeding van de spieren teweeg gebracht dan de rustige trainingen tijdens de vakantie. Een andere verklaring heb ik niet voor het snelle herstel.
Volgens Jan Cees Visser (looptrainer bij TVA) is een inwendige bloeduitstorting mogelijk de oorzaak van de pijn geweest. Zo'n bloeduitstorting heeft wel een periode van vier á vijf weken nodig om af te breken en te verdwijnen uit het lichaam.

Woensdagavond de eerste zwemtraining afgewerkt en ook niet zo'n zuinige training trouwens.
In totaal zal ik ongeveer zo rond de drie kilometer hebben gezwommen in één uur tijd.
Het was een genot om te zijn hoe afgetraind sommige triatleten zijn en daaraan kun je zien dat ze klaar zijn voor het grote werk. Gretige blikken en een houding van niemand maakt mij wat, dat straalden ze allemaal uit. Des te pijnlijker is het dat ik te snel heb afgezegd voor de Triple Play want dan had ik ook dat deel mee kunnen maken.

Voor de donderdagavond staat normaal gesproken een intervaltraining op het programma maar deze keer stond de training in het teken van de laatste voorbereidingen voor de triatleten die de hele gaan volbrengen. Dus werd het een lekkere duurloop met aan het einde zes versnellingen van 30 seconden. Tijdens de duurloop met Jos van der Velden gesproken over de voorbereiding op een triathlon. Hij werkt niet echt met schema's, want hij doet dit jaar zijn 12e triathlon, maar in het begin deed hij dat wel vertelde hij. Hij was bereid om een schema te maken voor mij om mijn voorbereiding te ondersteunen.

Ik kijk heel goed rond en praat met sommige van hen, alleen maar om zoveel informatie en emoties te verzamelen. Alle indrukken die ik op doe versterken mij in mijn gevoel dat ik de hele triathlon eens wil volbrengen.

zaterdag 11 augustus 2007

Einde van de vakantie

En toen was de vakantie ten einde. Dit jaar zijn we in Nederland gebleven en gek genoeg als je in Nederland blijft is het net alsof je geen vakantie hebt gehad. Dat komt omdat ik geen vakantiegevoel heb als ik hier blijf. Geen andere taal, geen andere levenswijze of cultuur, geen of weinig zon en niet gewoon weg uit Nederland. Ik ben blij dat ik op vakantie kan en het is echt geen verwendheid maar het is iets dat je over houdt als je jaren achter elkaar op vakantie gaat naar het buitenland en het is heel persoonlijk.

Ik heb inmiddels het trainen langzamerhand weer een vast plekje in de week gegeven. Ik ben al weer bezig met wanneer ik ga trainen, hoe of wat ik gaan doen tijdens de training. Dus dat gaat ook eindelijk goed na al die slechte maanden waarin vermoeidheid en ongemotiveerdheid een grote stempel drukte op de trainingen.
In de vakantieperiode heb ik vooral de laatste twee weken weer met enige regelmaat kunnen trainen. Van zwemmen is de afgelopen vier weken niets gekomen omdat er geen goede gelegenheid was om te trainen en ik geen zin had om hiervoor aparte regelingen te treffen.
Dus voor namelijk loop- en fietstrainingen gedaan en dat ging eigenlijk best redelijk naar tevredenheid. Alleen jammer dat ik toch wel last ben blijven houden van mijn heup en dat is dus aanleiding geweest om een nieuwe afspraak te maken bij de huisarts. Deze kon niet concreet aangeven waar de problemen nu feitelijk door worden veroorzaakt en verwees mij uiteindelijk maar door naar de fysiotherapeut. Dus maar Eric Goes gebeld en een afspraak gemaakt voor een behandeling.

Voor de vakantie had ik op een triatletenforum een oproep gedaan om als vervanger te fungeren voor deelname aan de Triple Play bij de komende Holland Triathlon. Na mijn terugkomst trof ik een mailtje van een team aan met de vraag of ik nog steeds als vervanger wilde fungeren. Zij hadden een teamlid met een blessure die niet op tijd hersteld zou zijn voor de Triple Play. Ik heb er een aantal dagen over nagedacht of ik in deze situatie wel mee zou moeten doen met de Triple Play. Aan de ene kant natuurlijk heel graag want het is de kans om als triatleet de happening van dichtbij mee te maken. Aan de andere kant is het wel zo dat ik geblesseerd ben en dat ik tijdens de eerste intervaltraining na de vakantie dus geen gekke dingen moest gaan doen want de pijn was er direkt.
Na lang twijfelen heb ik besloten om dit team te vertellen dat ik toch van deelname afzag. Deze beslissing is ingegeven doordat ik me ook al heb ingeschreven voor Aalsmeer en dat ik in deze omstandigheden twee wedstrijden in één weekend geen goed idee vond. De wedstrijd in Aalsmeer is korter dan de Triple Play en ik ken mezelf juist als je in één team zit wil ik altijd tot het uiterste gaan om maar de beste prestaties te leveren.
Ik twijfel zelfs ook of ik wel deel zal gaan nemen aan de wedstrijd in Aalsmeer want het is over 1 1/2 week al zover.

Maandagavond dus mijn eerste intervaltraining afgewerkt na de vakantie. Tijdens de afgelopen maanden ben ik toch wel enige kilootjes aangekomen en juist met een dergelijke training merk je dan weer dat je die extra kilootjes mee moet slepen. Op zich ging de training best redelijk goed maar de explosieve sprintjes gingen helemaal niet goed, iets wat de meeste sporters met een blessure zullen beamen. Om er weer in te komen is de intervaltraining de slechtste manier om te beginnen.

Woensdagavond wordt de eerste zwemtraining na de vakantie. Zoals eerder aangegeven heb ik ruim vier weken niet gezwommen. Ik heb weinig zin in de zwemtraining en dat komt omdat ik met mijn lange armen en een gebrekkige coördinatie nog wel eens als ik uit koers ben waardoor ik met die lange armen nog wel eens tegen de armen van andere zwemmers bots. Dit heeft voor de vakantie al eens tot een heel vervelende situatie geleid met één van de mede triatleten. Daardoor is mijn motivatie om de zwemtrainingen te volgen een beetje weggegaan mede vanwege zijn (misschien terechte) boze reactie.
Vaak als je geen zin hebt om te trainen ervaar je de training achteraf altijd als heerlijk en heb je een voldaan gevoel. Hopelijk heb ik dat woensdag ook.

vrijdag 3 augustus 2007

Eindelijk weer op de goede weg

Één afknapper moeten verwerken en dat was het door de Rabobankploeg ontslaan van Michael Rasmussen. Hypocriet en vooral laf beleid van de Rabobankploeg heeft Rasmussen de das omgedaan. Mijn motto is nog steeds niet betrapt op doping is niet schuldig tenslotte heeft Armstrong ook 7 keer de Tour gewonnen zonder ook maar één keer te zijn betrapt op doping. En Armstrong heeft ook bovenmenselijke prestaties neergezet waarbij ik mijn vraagtekens zet.

Na een periode van ongemotiveerdheid om te trainen heb ik de juiste weg weer terug gevonden.
Nog wel veel hinder van mijn heup (duurt eigenlijk best lang) tijdens het trainen en dan vooral bij het fietsen. De reactie op het trainen is meestal 's nachts merkbaar daardoor kan ik soms niet goed liggen op die pijnlijke heup. Inmiddels toch al wel twee fiets- en twee looptrainingen afgewerkt en dat allemaal voor de Multi triathlon Aalsmeer. Het zwemmen pak ik na de vakantie wel weer op want ik kan nu toch niet zwemmen ivm afwezigheid van een goede zwemlocatie. Om nu je wetsuit ook nog mee te nemen op vakantie ging mij net iets te ver.
Ondanks het feit dat wij in Nederland zijn gebleven kom ik toch goed tot rust en dan vooral geestelijke rust. Dat heb ik nodig om mij toch al vast voor te bereiden op de hele triathlon ondanks dat het nog niet zeker is of ik die volgend jaar kan volbrengen.