Week 35 2010

Na deze week nog een kleine drie weken rustig aan doen. Het wordt steeds lastiger om te wachten. Als ik zo mijn schouder en sleutelbeen betast en aan voel, ben ik wel nieuwsgierig hoe e.e.a. er uitziet na de operatie. De aanhechting van het sleutelbeen aan mijn schouder voelt raar aan.

Ook deze week weer steeds bezig geweest met een tijdritfiets. Ik ben er nagenoeg uit en weet dus welke het gaat worden.

Na drieënhalve week heb ik de mitella afgedaan want ik ben het helemaal zat om met dat ding om te lopen. Mijn rechterarm en schouder zijn pijnlijk en stijf van het niets doen. Ik moest 'm vier weken om houden maar als het bot nu niet aangegroeid is, is dat ook niet met vier weken het geval. Uiteraard moet ik er wel voor waken dat ik rustig aan blijf doen de laatste tweeënhalve week.

Aan het einde van de week is de kogel door de kerk want ik heb in de opruiming de tijdritfiets gekocht die ik al die tijd eigenlijk al wilde hebben. Ik ben er erg blij mee en verheug me er op om er over een week of drie op te kunnen trainen als ik weer langzaamaan ga beginnen.

Ook gaat voor het komende seizoen een wisseling van begeleiding plaats vinden. Niet helemaal tevreden met de afloop van de begeleiding na mijn ongeval liep ik al met het idee rond om te gaan veranderen en dat heb ik nu definitief door gezet. Ik wilde graag de laatste weken van het schema ook ontvangen zodat ik een volgend seizoen op hetzelfde schema van dit jaar mezelf zou kunnen voorbereiden maar dat wilde Jur niet doen. Dat vond ik zelf heel erg flauw en dat zou dan ook betekenen dat ik volgend seizoen weer op een nieuw schema zou moeten gaan trainen. Terwijl het schema van dit jaar mij juist heel erg beviel. Daarom gaat komend seizoen Lars Karmelk mij
begeleiden. Misschien dat een andere begeleider ook tot betere resultaten gaat leiden.

Ik heb wel gemerkt dat ik van ver moet komen want mijn arm en mijn schouder hebben heel veel aan kracht en functionaliteit ingeleverd. Een beetje te veel doen betekent bijna automatisch pijn. Dat valt me erg tegen en daarom is het misschien wel verstandig dat ik in contact met de fysio ga treden om een programma op te stellen.

Ik ben afgelopen week bij één van mijn beste vriendinnen op bezoek geweest. Ze zit in een revalidatiecentrum na een hersenbloeding. Ze is erg best ernstig aan toe want ze is rechts verlamd en haar spraakvermogen is ook erg aangetast. Hoe kan een mooie en vooral leuke vrouw zo veranderen in een hoopje mens. Gelukkig heeft ze erg veel steun van haar ex, haar vrienden en collega's. Wij zullen haar de komende tijd ook regelmatig proberen te bezoeken. Het zet je wel weer aan het denken over de betrekkelijkheid van het leven. Geniet nu en niet later.